Πριν η ύδρευση μπει στα σπίτια του χωριού μας οι κάτοικοι προμηθευόταν το νερό που χρειάζονταν για τις βασικές ανάγκες του κάθε σπιτιού από τις δύο κεντρικές βρύσες του χωριού που βρισκότανε στο πάνω και στο κάτω μαχαλά αντίστοιχα. Δυστυχώς οι βρύσες του εποικισμού δεν υπάρχουν σήμερα και όπως βλέπουμε από παλιές φωτογραφίες που έχουμε δημοσιεύσει ήταν πολύ ωραίες. Οι παλαιότεροι σίγουρα τις θυμούνται.
Πέρα όμως από τις βρύσες υπήρχαν και υπάρχουν έως σήμερα οι πηγές ή τα κεζέδες όπως έλεγαν οι παλαιοί.
Τον περασμένο Αύγουστο στη διάρκεια της παραμονής μου στο χωριό επισκέφθηκα όσες παλιές πηγές θυμόμουν και διαπίστωσα ότι ακόμα τρέχει το δροσερό νεράκι.
Θα ξεκινήσω από την ποιό γνωστή πηγή δηλαδή του Αθανασιάδη του δάσκαλου. Είναι η πηγή στην παλιά γέφυρα και λίγοι σήμερα την θυμούνται σαν “τη δάσκαλονς”.
Η πηγή είναι η μόνη αξιοποιημένη και έχει πολύ γευστικό και δροσερό νερό. Τα παλιά χρονιά οι ταξιδιώτες που περνούσαν από αυτό το σημείο είτε πηγαίνοντας στο Κιλκίς είτε σε γεωργικές δουλειές σταματούσαν να ξαποστάσουν πίνοντας το δροσερό νερό της.
Μια άλλη πηγή πολύ ενδιαφέρουσα είναι το Βασιλειάδη και λέγετε έτσι γιατί είναι από την μεριά του πάνω ρέματος στο ύψος του οικοπέδου του Βασιλειάδη. Χαρακτηριστηκό αυτής της πηγής είναι το κρύο αλλά πολύ βαρύ νερό ίσως από το είδος μετάλλων που έχει στα συστατικά του.
Από την απέναντι μεριά είναι του Νικολαΐδη μια πηγή που το νερό ίσα ίσα που τρέχει. Το νερό αυτό είναι σίγουρα μεταλλικό και το καταλαβαίνεις από τη γλυφή γεύση του. Σίγουρα έχει θεραπευτικές ιδιότητες.
Η πηγή του Γερασιμίδη είναι μια πηγή που την ξέρουν όλοι γιατί ήταν στην παλιά έξοδο του χωριού. Το νερό της κρύο πούζι οτι πρέπει το καλοκαίρι για να ξεδιψάσεις.
Τέλος η πηγή του Τσορούχ στα δεύτερα κουρούμια σημείο ξεκουράσεις και αναπαμού για τους τσοπάνους και χτήνια αλλά και για τους αγρότες.
Υπάρχουν βέβαια και άλλες πηγές όπως στο ρέμα του Μάρσαλι αλλά και ποιό πάνω αλλά νομίζω οι σημαντικότερες είναι αυτές που προανέφερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου