Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Δημοτικό Σχολείο Γερακαριού Σήμερα



Ίσως κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε για τα ιστορικά κτίρια του Γερακαριού αν είναι πολλά ή λίγα και πόσο σπουδαία είναι. Για μένα ένα από τα ποιο ιστορικά κτίρια είναι το Δημοτικό Σχολείο. Έχει ιστορική σημασία γιατί:
1ον Κατασκευάστηκε με τα χέρια των παππούδων μας
2ον Σε αυτό το σχολείο περάσανε γενιές ανθρώπων μαζί και οι περισσότεροι από εμάς.
3ον Έχει κατασκευαστική αξία όσο και να το περιφρονούν κάποιοι.
Δυστυχώς η κατάσταση του σήμερα είναι απογοητευτική παρόλο που έχει αυτήν την στιγμή καινούργια στέγη. Την περασμένη εβδομάδα το επισκέφθηκα Μπήκα μέσα και ντράπηκα ντράπηκα τόσο πολύ. Το να ρίξουμε ευθύνες σε κάποιους είναι το πιο εύκολο. Όμως όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης γιατί κανείς δεν ασχολήθηκε όλα αυτά τα χρόνια.
Το σχολείο αυτό θα μπορούσε να γίνει ένα ιστορικό μουσείο του χωριού με έκθεση φωτογραφιών ιστορικά ντοκουμέντα και πολλά άλλα. Παράλληλα θα μπορούσε να γίνει χώρος πολιτισμού και εκδηλώσεων. Ψιλά γράμματα θα μας πουν κάποιοι, μπορεί αλλά αυτή η εικόνα είναι ντροπή, ντροπή όλων μας.
Για να μην λέμε μόνον λόγια προτείνω ανοιχτό διάλογο σχετικά με το θέμα και προτάσεις. Όσο για τις Δημοτικές αρχές δεν θέλουμε λόγια αλλά έργα. Η σκεπή είναι μια καλή αρχή αλλά δεν φτάνει. Αν αυτά τα μπάζα ήταν στην αυλή του σπιτιού μας δεν νομίζω να τα ανεχόμασταν.

Τσακίδης Ευστάθιος

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κοιτάζοντας τούτη τη φωτογραφία σκέφτηκα:
Οι προπαππούδες μας πουλήθηκαν.(Βρήκαν οι Άγγλοι το μαντρόσκυλό τους και ήταν και πεινασμένο)

Οι παππούδες μας έγιναν φρουροί.(Βλέπε κίνδυνος από το βορρά και δε συμμαζεύεται)

Οι μπαμπάδες μας πληρώνουν.(Γιατί τα αρμεχτήρια carfour κάποιον πρέπει να αλμέγνε.Το κράτος πρόνοιας φροντίζει να πάρει και την τελευταία σταγόνα για το φόβο μαστίτιδας)

Εμείς παρακολουθούμε.(Γιατί σέβομαι και δε θέλω να εκφραστώ διαφορετικά.)

Πάντως όλοι έχουμε το ρόλο μας.

Gerakario είπε...

Με αφορμή το ετοιμόρροπο σχολείο μας θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά όπως τα διαφορετικά χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας πριν 30 χρόνια και πριν 70 χρόνια. Δεν διαφωνώ με την προσέγγιση σου αλλά ας μην το βαραίνουμε το πράγμα. Θα προτιμούσα τα σχόλια να τα κάνουμε επώνυμα χωρίς βέβαια να είναι υποχρεωτικό.

Ανώνυμος είπε...

Αν ήθελα να το βαρύνω , θα 'λεγα για τα φύκια που τα πούλησαν για μεταξωτές κορδέλες οι εκσυγχρονιστές και προοδευτικοί τη δεκαετία του '80 , γιατί εκείνοι μιλούσαν για ανάπτυξη της περιφέρειας και αποκέντρωση. Ο κόσμος φυσικά δεν τους πίστεψε , αλλά τι να κάνει που τον έμαθαν να βολεύεται με ρουσφέτια;
Μια θέση στο δημόσιο ή αναστήλωση του ιστορικού κατά τα άλλα σχολείου;
Με τι μπάντες διαλέγω το πρώτο.Το ίδιο διαλέγει ο μπαμπάς μου , η μαμά μου , το αγέννητο παιδί μου και όλο μου το σόι.Για όλους τους υπόλοιπους Έλληνες δεν παίρνω όρκο.
Η ανωνυμία μου δεν πειράζει περισσότερο από την πικρή αλήθεια που πονάει.

Πόσοι μας βλέπουν αυτήν την ώρα