Τα καλοκαίρια μετά τα καπνά τρώγαμε πάντα σε αυτήν την δροσερή αποθήκη. Σήμερα δεν υπάρχει ποιά αλλά οι μνήμες μένουν πάντα. Όταν λείπει ο άνθρωπος η φύση κάνει την δουλειά της.
2 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Σε αυτόν τον δροσερό και αγαπησιάρικο χώρο είχαμε την τύχη να φάμε και ΄μεις (κάποιοι της οικογένειας των Γαλιοτζάντων). Φοβερές και τρομερές οι αναμνήσεις πάντα με πολύ αγάπη αλλά και συγκίνηση. Τάσος Κοκκίδης
2 σχόλια:
Σε αυτόν τον δροσερό και αγαπησιάρικο χώρο είχαμε την τύχη να φάμε και ΄μεις
(κάποιοι της οικογένειας των Γαλιοτζάντων). Φοβερές και τρομερές οι αναμνήσεις πάντα με πολύ αγάπη αλλά και συγκίνηση.
Τάσος Κοκκίδης
Βλεπω οτι μετα τη φυση το λογο ειχε η "μπουλτοζα"....
Δημοσίευση σχολίου